Wat te doen in Roeselare: 8 nieuwe tips voor een weekend in de Leiestreek

Roeselare is een levendige stad in het West-Vlaamse deel van de Leiestreek. Het heeft een aangenaam centrum vol mooie geveltjes, er vallen een hoop interessante zaakjes en musea te bezoeken en er is verbazend veel te doen. Trot Op! boekte een citytrip in Roeselare en kwam terug met de volgende acht tips.

De laatste plek waar m’n sassy sidekick Floor en ik halt hielden tijdens ons wilde weekend in de Leiestreek, was het mooie Roeselare. Het toeval wil dat dit de enige stad van ons trio was (lees hier m’n stukjes over Deinze en Kortrijk) waar ik vorig jaar al lustig op verkenning was geweest. Daardoor wist ik perfect wat er allemaal te beleven viel, en hoefde ik dus lekker helemaal niets op voorhand op te zoeken. Zelfs geen restaurant voor het diner op een drukke zaterdagavond, wat op het moment zelf tot een ontspannende en de vriendschapsbanden nog nauwer aanhalende zoektocht naar een morzel eten leidde. Met mij er bij wordt alles een avontuur. Roeselare is een relatief kleine stad met een grote en verbazend kosmopolitische geest. Dat zie je al als je in het nieuwe station aankomt. Daar staat in grote witte letters RSL naast, zodat toeristen er een selfie bij kunnen nemen. Het is nog net het Hollywoodteken niet, maar als je vrienden het even googelen weten ze toch maar mooi waar je bent. Niet van gisteren, die Roeselarenaars.

 

Wat te doen in Roeselare: 8 nieuwe tips voor een weekend in de Leiestreek

Het stopt gelukkig niet bij die letters. In en rond het centrum van Roeselare valt best veel te zien. Ze hebben er een mooie grote markt, met de in de regio zo goed als verplichte belforttoren op het stadhuis; in het Stadspark kan je als het mooi weer is in een roeibootje wat romantisch liggen doen; de winkelstraten zijn aangenaam druk, en her en der vind je hippe boetiekjes, koffiezaken en restaurants. In het centrum kan je ook Brouwerij Rodenbach bezoeken, en het Kasteel van Rumbeke ligt er net buiten. Wij besloten een aantal van de bekendere trekpleisters van Roeselare te koppelen aan een paar minder voor de hand liggende stops. Zo is er voor ieder wat wils en hoeft er verder alvast niet gezeurd te worden. Moest je je trouwens afvragen waarom er zoveel zomerse foto’s in dit artikel staan: ons verblijf had te lijden aan wat men in de volksmond “onvoorstelbaar schijtweer” noemt. Om niet iedereen onmiddellijk het idee te geven dat Roeselare een halfverzopen hellegat is, wisselde ik recente foto’s af met beelden van vorige zomer toen het er lekker zwoel en zonnig was. Gelieve het me – na alles wat we samen al meemaakten – te vergeven. Dank!

 

1.  De Charmante Koffiepot: het gezelligste museum in Roeselare

Laat ik beginnen met het allerlaatste dat we in Roeselare bezochten alvorens weer naar Antwerpen te rijden. De Charmante Koffiepot is waarschijnlijk het kleinste en gezelligste museumpje in de wijde omgeving, en ligt niet in het centrum maar in deelgemeente Beveren. Het wordt gerund door Vera Degryse – een kwieke dame van 75 – die doorheen de jaren niet minder dan 1381 koffiepotten in haar garage verzamelde en daar ook tentoonstelt. Dat is natuurlijk mooi om eens te bekijken, maar vooral interessant zijn de verhalen die met elk exemplaar verbonden zijn. Vera is een warme vrouw en een geboren verteller. Wat hier daadwerkelijk staat uitgestald zijn geen koffiepotten maar rij na rij aan herinneringen en levensverhalen. Velen zijn hilarisch, anderen ontroerend en een paar tragisch maar mooi: een lach en een traan liggen hier dicht bij elkaar. Kom dus voor de koffiepotten, blijf voor de gastvrije babbel en keer huiswaarts met een brede glimlach op je smoel – zo was het toch bij ons. Binnenkort zou bovenstaande foto er trouwens ook moeten hangen (opgestuurd met de goeie oude post). www.toerisme-leiestreek.be/nl/doen/de-charmante-koffiepot

 

2.  De Oude Stedelijke Begraafplaats: het Père-Lachaise van Roeselare

Eén van de meest unieke bezienswaardigheden in Roeselare is vreemd genoeg het kerkhof. De Oude Stedelijke Begraafplaats (ook de Parkbegraafplaats genoemd) ligt in een ommuurd domein vol door bomen afgelijnde dreven. Het combineert groene ruimte met rust en erfgoed, en is zo de perfecte plek om tijdens een stille ochtendwandeling even over de zin van leven en dood na te denken – kwestie van de dag opgewekt te beginnen. Buiten een aantal regimenten aan gevallen soldaten die bij de hoofdingang nog steeds in slagorde lijken te staan, is het oudste deel van het kerkhof (Campo Santo) ook het interessantste. Daar liggen hele rijen aan statige praalgraven en rijkelijk versierde mausolea onder de bomen, toebehorend aan de voornaamste families uit het stadsverleden. Vreemd detail: op heel wat van deze mooie graven (die onder een zogenaamde eeuwigdurende concessie vallen) kleefden aktes van de gemeente met de vraag de termijn te verlengen. Geen idee wat er met de zerken van families zonder levende nakomelingen zal gebeuren, maar hier iets verwijderen zou in ieder geval (dood)zonde zijn. Soms is zelfs eeuwig niet voor altijd.

 

3.  Street Art in Roeselare

In Roeselare valt zoveel spectaculaire straatkunst te ontdekken, dat de stad in 2019 werd verkozen tot strafste street art bestemming van Vlaanderen en Brussel. De prachtige Slapende Vrouw van David Walker op de Onze-Lieve-Vrouwenmarkt werd datzelfde jaar trouwens verkozen tot mooiste werk. In de hele binnenstad kan je op vaak onverwachte plekken op verrassende straatkunst stoten. De meest tot de verbeelding sprekende graffiti-hotspot vind je langs het kanaal, op een plek die men hier de Kop van de Vaart noemt (zie openingsbeeld). Daar werden hele fabrieksgebouwen in abstracte kleuren geschilderd, en komt zelfs een gigantische witte haai door de muur gebroken om een nietsvermoedende duiker binnen te spelen. Wie alle werken mits een pittige street art wandeling aan elkaar wil breien, kan op onderstaande website een handige kaart downloaden. www.toerisme-leiestreek.be/nl/doen/streetart-wandelroute-roeselare

 

4.  KOERS: het Museum van de Wielrennerij

In een indrukwekkend gebouw vlakbij de grote markt vind je Koers: het Museum van de Wielrennerij. Dat stelt een uitgebreide ode aan de sport tentoon, waar je op de tweede verdieping truitjes, fietsen en andere attributen vindt van zowat alle groten uit binnen- en buitenland. Het meest aangrijpende deel van de tentoonstelling is echter Allez Jempi een etage lager. Hier wordt het tragische verhaal verteld van plaatselijke volksheld Jean-Pierre “Jempi” Monseré: een natuurtalent dat in 1970 als 22-jarige wereldkampioen op de baan werd. Dit speelde hij als neoprof klaar tegen mannen als Merckx en Gimondi. Nog geen jaar later verongelukte hij echter door tijdens een kermiskoers in godbetert Retie tegen een stilstaande wagen aan te knallen. Dat is op zich al triest genoeg, maar zijn verhaal nam nog een ergere wending toen vijf jaar later z’n 7-jarig zoontje Giovanni op bijna net dezelfde manier om het leven kwam. Aangereden op z’n fietsje, met de WK-trui van z’n pa om de schouders. Vader en zoon liggen naast elkaar begraven. Wie eens een hele avond niet goed wil zijn, moet de prachtige maar hard binnenkomende reportage Jempi Monseré – Eeuwig Wereldkampioen bekijken, die ook in het museum wordt vertoond. www.koersmuseum.be

 

5.  Viva Verne: Cocktails in Roeselare

Wie na dit verhaal wel een opkikker kan gebruiken, moet in Viva Verne (vlakbij de Parkbegraafplaats) zijn. Langs buiten ziet het eruit als een standaard brasserie, maar dit is weldegelijk een uitzonderlijke cocktailbar die evengoed in een grootstad had kunnen liggen. Binnen werd alles cool maar huiselijk ingericht, en bij goed weer kan je van je drankje slurpen in een weelderige binnentuin. Viva Verne zag een jaar of tien geleden het licht als een gin-bar ter ondersteuning van de fotogalerij ernaast, maar besloot zich geleidelijk aan meer op cocktails te richten. Dat bleek een goed idee, want wat ze hier uit hun shakers toveren is redelijk top. Wij dronken er ons alvast een stevig stuk in onze frak – verplicht sluitingsuur of niet. Wie te lui is om naar Roeselare te rijden kan z’n cocktails trouwens via www.thehomeshakers.be ook aan huis laten leveren. De Purple Rain valt ten zeerste aan te raden. www.vivaverne.be

 

6.  Curieuzeneuze: snuffelen door de huisraad van de bomma

Omdat ik zo stilaan zelf een oude zak aan het worden ben – ik hou me jong door me te omringen met prachtige vrouwen waarop de tand des tijds nog geen vat heeft – verval ik meer en meer in momenten van melancholische nostalgie. Wie nòg ouder is dan ik en daar ook wel eens last van heeft, kan terecht in Curieuzeneuze. Dat is een kleurrijke tweedehandswinkel vol hippe hebbedingetjes uit de sixties en alles wat daar in de buurt van ligt. Hippiekledij, dat wit-zwart-bruine servies dat elke bomma tot begin jaren negentig in de kast had staan voor bij de zondagse pistolets (zie foto: je weet dat het er stond) kranten over de eerste tourwinst van Eddy Merckx: het ligt hier allemaal. Erg aangenaam om even in rond te gaan neuzen. Wel opletten: gezien men momenteel met een verhuis bezig is, kan je pas op 29 januari weer in het nieuwe pand (aan de overkant van de straat) terecht. www.curieuzeneuze.net

 

7.  Muze’um L: spelen met de lichtmeridiaan

Slecht weer, boe. 

Heeft iemand een idee wat de lichtmeridiaan precies is? Well allow me to expand your knowledge. De lichtmeridiaan is een rechte lijn die van Blankenberge (ik verzin dit niet) tot in Lagos dwars door Europa en Afrika loopt. Op elke plaats op deze lijn is het op exact hetzelfde moment middag, en om één of andere reden wil men daarom op verschillende plekken langs het spoor met lichtkunstprojecten starten. Muze’um L zou daar één van de centrale assen van moeten worden. Dat is het vreemdste gebouw van Roeselare, en ligt schijnbaar verloren op een totaal willekeurige plek te midden van de boerenvelden (maar dus exact op die meridiaan). Hoewel hier meestal ook een tentoonstelling loopt, is het gebouw zelf de voornaamste trekpleister. Door de vreemde hoeken en lijnen die door dit monolithische blok lopen, wordt het pand op verschillende momenten van de dag een sculptuur van de zon. Op het exacte middaguur wordt door een snede in het dak de lichtmeridiaan even zichtbaar via het zonlicht dat er doorschijnt. Helaas pindakaas was het tijdens ons bezoek nog steeds strontweer, waardoor dit mooie lichtspel aan ons voorbijging. Gelukkig konden we in het gangetje dat naar de galerij leidde nog enkele mooie echo’s doen galmen. Dat dan weer wel. www.muzeuml.be

 

8.  Hotel De Bonte Os: slapen in een oude beenhouwerij

Ondertussen werk ik – iemand moet het doen – al meer dan tien jaar als reisjournalist. Daardoor mocht ik doorheen de jaren heel wat hotels langs de binnenkant bekijken. Met grote ketens is niets mis, maar meestal verkies ik de particuliere hotelletjes. Die zijn nog in handen van echte mensen en voelen meestal veel gemoedelijker aan. De Bonte Os in Roeselare is daar een schoolvoorbeeld van. Dit “familiale 2-sterrenhotel” ligt in een voormalige beenhouwerij en is al generaties eigendom van dezelfde familie. Momenteel wordt het met veel passie uitgebaat door Ignace – een echte zelfstandige die hier quasi alles op z’n eentje lijkt te runnen. De man staat altijd klaar om je op je wenken te bedienen en geeft je met plezier een hoop tips voor je bezoek mee. Aan het gebouw werd inmiddels zoveel aangepast dat er nu vijf verdiepingen opstaan, die bereikbaar zijn via een glazen buitenlift van waaruit je de verbluffende skyline van Roeselare kunt bewonderen. Het is het Ritz-Carlton natuurlijk niet, maar onze kamer was ruim en netjes, het ontbijt vers en uitgebreid en als een hoop Hollywoordsterren hier al geslapen hebben (check de wall of fame bij het onthaal) zal het voor ons ook wel goed genoeg zijn. Wij logeerden trouwens in kamer 31. Dat is een klein appartement waarvan de woonruimte volhangt met oude school- en sportfoto’s uit lang vervlogen tijden. Speciaal! www.debonteos.be

“Roeselare is een relatief kleine stad met een grote en verbazend kosmopolitische geest. Er vallen een hoop interessante zaakjes en musea te bezoeken en er is verbazend veel te doen.”

Zo, bij dezen weet je weer wat te doen in Roeselare. Wat vond je er van? Ben ik je favoriete plek vergeten? Zijn er andere steden in de Leiestreek die we op een bezoek moeten vergasten? Laat het me weten in de commentaren onderaan.

Zin in een aantal andere trips? Lees dan hier m’n artikels over Dresden, de Elberadweg, Amsterdam, Diest en Limburg.