Het grote en ongeëvenaarde Trot Op Jaaroverzicht van 2019

Jawaddedadde: het jaar zit er bij god alweer op. De harde realiteit valt niet te ontkennen: we zijn nu officieel meer dan twee volledige decennia verwijderd van het magische jaar 2000. Deprimerende shit is dat. Wat waren we jong en optimistisch, toen we met z’n allen feestend het nieuwe millennium inzetten. De economie was top, de president van de VS speelde braaf op z’n sax en met z’n stagiaire, en de toekomst lachte ons vol ongekende mogelijkheden toe. ‘Zouden we in 2020 al in een vliegende auto naar het werk sjezen?’, vroegen we ons met blinkende ogen af. Helaas pindakaas. Twintig jaar later staan we nog altijd stil op de ring, kampeert er een oranje clown die z’n eigen veters niet kan knopen in het witte huis, en mogen we al lang blij zijn als de hele godvergeten aardbol tegen 2030 niet in een verschroeide woestenij is veranderd. De tijden, ze kunnen verkeren.

“Wat waren we jong en optimistisch, toen we met z’n allen feestend het nieuwe millennium inzetten. De economie was top, de president van de VS speelde braaf op z’n sax en met z’n stagiaire, en de toekomst lachte ons vol ongekende mogelijkheden toe. ‘Zouden we in 2020 al in een vliegende auto naar het werk sjezen?’, vroegen we ons met blinkende ogen af.”

Heb ik daar m’n glas sjampieter voor laten staan? Tuurlijk niet. De week tussen kerst en nieuw is er traditioneel eentje waarin de dagen naamloos en tijdloos in elkaar overvloeien. Ideaal om even helemaal geen hol te doen dus. Ook de hardst werkende, betaald op reis gaande fotograaf ter wereld heeft af en toe nood aan wat rust. Daarom maakte ik me er vandaag vanaf met een overzicht van m’n favoriete reizen en herinneringen van het afgelopen jaar. Hou die pyjamabroek dus nog even aan, leg je poten omhoog en blijf lekker tot na de middag in je nest liggen. Het zijn immers de zotten die werken.

 

1. Vietnam

In januari 2019 trok ik naar Ha Long Bay, waar ik beroepsmatig wat op een reisbeurs moest rondhangen. Wie de boottocht op de baai (de rotsen waren door de mist trouwens bijna niet te zien) en het bezoek aan die ene grot waar je je door horden luidruchtige Chinese toeristen moet worstelen achter de rug heeft, beseft al snel dat hier verder geen ene reet te beleven valt. Gelukkig had ik ook een week Hanoi geboekt. De drukte van de Aziatische megasteden is altijd spannend, en drukker dan hier vind je ze niet snel. Mijn hostel had een café op het dak staan, en van daaruit kon ik perfect van de waanzin op het kruispunt onder me geneten: erg vervullende tijdsbesteding voor iemand die geregeld de Kennedytunnel door moet. Rust vinden in een pandemonium als Hanoi is niet vanzelfsprekend, maar het kan wel. The Note Coffee – mijn favoriete koffiezaak – is een oase van kalmte in de binnenstad, en ook de gekende treinstraatjes zijn verbazend vredig op momenten dat er geen locomotief doorheen komt donderen. Auto’s passeren hier niet, waardoor de kerel op m’n foto – zolang hij het treinschema vanbuiten kent – gezellig  op het spoor kon blijven zitten. Hier rijden ze – opgelet NMBS – bij voorkeur wel op tijd.

 

2. Singapore

Omdat ik graag ook eens propere lucht inadem, vloog ik vanuit Hanoi rechtstreeks door naar Singapore. Toen ik hier vier jaar geleden voor het eerst voet aan grond zette, vond ik het allemaal net iets te clean naar m’n zin. Maar net als de Duitsers na WOI, verdient iedereen een tweede kans. En kijk: er bleek veel meer te ontdekken dan ik na m’n eerste bezoek dacht. Singapore is niet alleen een erg diverse maatschappij met een hoop futuristische attracties, er valt ook heel wat groene ruimte te verkennen. Dit artikel biedt een overzicht van de tien mooiste parken, en dat waar ik zelf over schreef staat er zelfs niet tussen.

“Omdat ik graag ook eens propere lucht inadem, vloog ik vanuit Hanoi rechtstreeks door naar Singapore.”

Singapore hoeft zelfs niet al te duur te zijn. In het Maxwell Food Centre vlakbij m’n overigens prima hostel, at ik elke dag voor een paar miezerige dollars m’n avondeten. Blij dat ik hier opnieuw ben binnengesprongen. Moest het er af en toe ook eens geen plakkerige vijvendertig graden zijn, ik had al veel vroeger m’n vlucht geboekt.

 

3. Koksijde

Waarom staat hier plots een relatief onbekend dorp aan de Belgische kust in een lijst vol exotische bestemmingen? Daar zijn een aantal redenen voor. 1. Het is mijn blog, dus leg er je kop naast. 2. Ik zocht een excuus om deze foto van m’n overweldigende semi-naakte glorie nog eens onbeschaamd op je netvlies te branden. 3. De trip maakte me duidelijk dat er ook over ons eigen Belgenlandje erg veel te schrijven valt – zeker over dingen waar je niet meteen aan denkt. Mijn Belgische stukken worden overigens meer gelezen dan m’n buitenlandse. 4. Dat weekend in Koksijde was de laatste leuke herinnering aan een periode in m’n leven waarvan ik daarna afscheid moest nemen, en dat dient gekoesterd te worden. Die twee blote jacuzzidagen pakken ze me alvast niet meer af.

 

4. Malawi

Mijn meest intense trip van het jaar was een rondreis door Malawi. Dat is een van de minder gekende landen in zuidelijk Afrika en ik weet nog altijd niet hoe dat precies komt. Het is er veilig en stabiel, de mensen zijn vriendelijk en spreken vlot Engels, de landschappen zijn fantastisch en de safariparken worden tegenwoordig zo goed gerund dat ze beesten moeten exporteren omdat ze niet kunnen stoppen met kweken. Lake Malawi zelf is de kers op de taart, en één van de meest betoverende plekken waar ik ooit ben geweest. Vanuit een hangmat op een tropisch eiland de zon zien ondergaan over het eindeloze water, terwijl overal rondom de lampjes van de visserssloepen aanklikken: veel romantischer wordt het niet – zeker niet met mij in de buurt. Ben je nog op zoek naar een avontuurlijke reis, kies dan voor Malawi. Ze zullen je met open armen ontvangen.

“Malawi is een van de minder gekende landen in zuidelijk Afrika en ik weet nog altijd niet hoe dat precies komt. Het is er veilig en stabiel, de mensen zijn vriendelijk en spreken vlot Engels, de landschappen zijn fantastisch en de safariparken worden tegenwoordig zo goed gerund dat ze beesten moeten exporteren omdat ze niet kunnen stoppen met kweken.”

 

5. Kenia

In oktober vloog ik – mijn leven is ondraaglijk – alweer richting Afrika. Kenia is één van de populairste bestemmingen op het continent, en wie er geweest is weet wel waarom. Ik schreef al een stuk over Nairobi, maar trok er ook wat rond. In het Amboseli National Park bijvoorbeeld: een schitterend reservaat in de schaduw van de Kilimanjaro. Hier rij je vooral door uitgestrekte graslanden, waarop grote kuddes antilopen, zebra’s en olifanten grazen. Dichtbij de hoofdingang leven de plaatselijke Masai. Dat is een stam waar de mannen het voor zichzelf erg goed geregeld hebben. Zij staan traditioneel in voor de jacht en de bescherming van het dorp, terwijl hun vrouw zowat al de rest verzorgt. Nu is jagen al jaren illegaal, en valt het hier qua plunderende koppensnellers ook best mee. Daardoor zorgt moeder de vrouw vandaag nog steeds voor de was en de plas, het bouwen van het familiale huis, het letten op de koeien en het opvoeden van het gezamenlijke kroost, terwijl manlief voornamelijk de dagen slijt op z’n lui gat of op de Wi-Fi van het dichtstbijzijnde resort. Al Bundy heeft alvast z’n visum geregeld.

Et voilà: op automatische piloot een volledig artikel uit m’n mouw geschud. Geen dank. Ik kruip alvast m’n bed weer in om er pas binnen een week weer uit te komen. Veel succes met het komende jaar en met het halen van je goede voornemens tot op z’n minst midden januari. Waar wil je me dit jaar iets over zien schrijven? Waar ben je van plan zelf naartoe te trekken? Laat het me gerust weten in de commentaren.