Kinky in Koksijde: bloot aan de Belgische kust

Sla me dood met een oud brood maar tot voor kort kon ik over Koksijde weinig boeiends vertellen. Dat het ergens tegen de Franse grens aan zee lag en dat je er op een dik Brabants trekpaard naar garnalen kon vissen – dat zal het wat parate kennis betreft zowat geweest zijn. Toen ik onlangs op een evenement aan het tafeltje van de mensen van Toerisme Koksijde-Oostduinkerke aanschoof, deed ik dat dan ook voornamelijk omdat ze er leuk uitzagen en omdat ik nood had aan sociaal contact. Na een verhelderende babbel bleek echter dat er veel meer te zien viel dan ik op het eerste zicht had durven hopen.

 

Wat te doen in Koksijde: bloot aan de Belgische kust

Eén attractie in het bijzonder viel me als vriendelijke buurtpervert meteen op. Koksijde is de enige plek in België waar je schaamteloos in je blote reet op hotel kan. Is dat niet ronduit wonderbaarlijk? Het spreekt voor zich dat ik er onmiddellijk en dolenthousiast een kamer liet boeken. De rest zou zich ter plekke wel uitwijzen. En kijk: voor de Noordzee zich na het aanschouwen van mijn parelwitte naaktheid terugtrok tot in Dover, kon ik er heel wat interessante tips bijeensprokkelen. De eerste vier ontdek je hieronder. Veel leesplezier, en probeer de drang om je ogen uit te lepelen ietwat te weerstaan. It’s gonna be a rough one.

“Koksijde is de enige plek in België waar je schaamteloos in je blote reet op hotel kan. Is dat niet ronduit wonderbaarlijk?”

 

1. Sea Nat: geniet van een welverdiende vakantie in je bloot gat

Voor ik incheckte bij Sea Nat – de enige B&B voor naturisten in het land – zat ik toch met een paar vragen. Zouden ze me aan het onthaal spiernaakt en in volle paraatheid staan opwachten? Zou ik m’n broek moeten afsteken ter inspectie? Zou de plaatselijke Walter Capiau aan de rand van het zwembad likkebaardend naar m’n tere billetjes zitten staren? Driewerf neen op dit alles, beste vrienden! Sea Nat is een perfect normale en erg aangename B&B die gerund wordt door een lief koppel dat er met een van hun ouders inwoont.

“Na twee minuten in Seanat was ik al vergeten dat ik geen zwembroek droeg, en dartelde ik vrolijk met m’n slurfje in de wind over de paadjes alsof de wereld plots een vredigere plek was geworden.”

Toen ik er aankwam ging iedereen er keurig gekleed, en op geen enkel moment – hoezeer ik ook lustig helicopterend de aandacht probeerde trekken – heb ik er iemand op gluren kunnen betrappen. Het ontbijt stond elke morgen in een mandje voor de deur van m’n piekfijne kamer te wachten en in de tuin kon ik volledig gratis van een zwembad, jacuzzi en sauna genieten. Na twee minuten was ik al vergeten dat ik geen zwembroek droeg, en dartelde ik vrolijk met m’n slurfje in de wind over de paadjes alsof de wereld plots een vredigere plek was geworden. Dat gevoel sloeg pas weer om toen ik aan de foto’s voor dit artikel begon en met de staalharde realiteit van m’n fysieke verschijning geconfronteerd werd. Iemand mee joggen volgende week?

Alle flauwe mopjes even buiten beschouwing gelaten heb ik echt genoten van m’n verblijf. Ook in de filosofie achter het project kan ik me vinden. Het draait hier niet om het naakt zijn op zich of om even met je fluit in andermans gezicht te kunnen wapperen, maar om jezelf te leren aanvaarden zoals je bent, op een plek waar niemand je scheef zal bekijken. www.seanat.be

 

2. De garnaalvissers te paard in Oostduinkerke: sta vroeg op voor wat cultureel werelderfgoed

Na een dag naar m’n eigen garnaal te liggen vissen in het bubbelbad, vond ik het tijd geworden om ook de echte professionals hun ding te zien doen. Daarom stond ik ’s morgens vroeg op een godvergeten uur de prut uit m’n ogen te wrijven op het nog mistige strand van Oostduinkerke. Dat is namelijk de enige plaats ter wereld waar nog traditionele garnaalvissers te paard aan de slag gaan. Het beroep bestaat al minstens vijfhonderd jaar, en een tijd geleden werd het door Unesco als cultureel werelderfgoed erkend. Volledig terecht trouwens. Er zijn weinig dingen – buiten misschien de schijtlelijke hoogbouw langs de wandeldijken – zo iconisch voor de Belgische kust als de in gele regenjassen geduffelde zeebonken die vanop hun boerenpaard de branding trotseren.

“Oostduinkerke – een deelgemeente van Koksijde – is de enige plek ter wereld waar je nog traditionele garnaalvissers te paard aan het werk kan zien.”

Van april tot eind september kan je ze op gepaste tijden gaan vergezellen, en dat is best een indrukwekkend schouwspel – zeker als het weer wat grauwer is. Er zijn nog zestien vissers actief, en een aantal zijn niet meer van de jongsten. Wie zich geroepen voelt kan dus naar een betrouwbare knol en een bijpassende outfit beginnen zoeken. Tradities zijn er om in ere te houden, nietwaar? www.visitkoksijde.be/nl/garnaalvissers-te-paard.

 

3. De Wigwam in Sint-Idesbald: drink Jupiler uit het flesje bij de Indianen

Wie regelmatig dit blog leest weet dat ik fan ben van buitengewone cafés. Het soort half verstopte parels waar toeristen nauwelijks komen en waar enkel de buurtbewoners weet van hebben. De Wigwam in Sint-Idesbald – nog een deelgemeente van Koksijde – is er zo eentje: een authentiek dorpscafé om op slag verliefd op te worden en de hele avond in door te zakken. Het ligt wat verloren in een smal straatje vlakbij het Paul Delvaux museum, en langs buiten kan je nauwelijks zien dat je voor een café staat. Wie de deur opentrekt komt in een andere wereld terecht. Door het gebrek aan ramen hangt er een eeuwige schemering en het decor is volstrekt uniek. Op alle muren werden kleurrijke indiaanse mozaïeken geschilderd, afgewisseld met schilderijen van mustangs en opperhoofden. Alles hangt vol kleurlichtjes en blacklights, en achter de toog staat zelfs een totempaal. Het pand wordt elke avond opengehouden door één enkel vrouwtje en de pinten krijg je er nog gewoon uit het flesje.

“De Wigwam in Sint-Idesbald is een authentiek dorpscafé met een volstrekt uniek interieur.”

Het indianenthema werd in de jaren tachtig volledig ad random gekozen omdat een café nu eenmaal een inkleding nodig heeft, maar vreemd genoeg werd het originele huis in 1900 gebouwd door een geëngageerde Canadese immigrant die er met zijn indiaanse vrouw was komen wonen. Beide partijen wisten niets van elkaars bestaan af tot ’s mans kleinzoon decennia later in een vlaag van nostalgie het café binnenstapte en achteroverviel toen hij de huidige inrichting zag. Toeval bestaat niet.

 

4. Het Abdijmuseum Ten Duinen: reis door de tijd naar het middeleeuwse Koksijde

Koksijde heeft verbazend veel degelijke musea in de aanbieding, en het Abdijmuseum Ten Duinen is een van de voornaamste. Wie hier een ticket koopt – de eerste zaterdag van de maand zijn de meeste musea trouwens gratis – is een hele namiddag zoet. Buiten kan je de fundamenten van de originele abdij verkennen en je aan een traditioneel kegelspel wagen. Binnen liggen allerlei artefacten – inclusief kuisheidschalen, zelfkastijdingszweepjes en een verzameling dode paters – uitgestald en krijg je een goed idee over hoe het er hier vroeger aan toeging. Uniek is dat je met een VR-headset op je tronie virtueel door het gebouw van weleer kan wandelen. Zelfs je handen worden gedigitaliseerd, waardoor je de virtuele abt telkens hij even niet kijkt wat dikke middelvingers kan toewerpen – jij rebel jij.

“In het Abdijmuseum Ten Duinen liggen allerlei artefacten – inclusief kuisheidschalen, zelfkastijdingszweepjes en een hele verzameling dode paters – uitgestald en krijg je een goed idee over hoe het er hier vroeger aan toeging.”

Het hoogtepunt van de hele toer was voor mij echter het filmpje dat om het half uur afgespeeld wordt. Het werd geregisseerd door niemand minder dan bijna-Oscarwinnaar Stijn Coninx en de hoofdrol wordt vertolkt door een nog puberende Jelle Cleymans. Het hele ding baadt in een ongelofelijk knullig early 2000s sfeertje en dat is geweldig. Er wordt met magische koffiekannen door de tijd gereisd, waarna een schoolkind dat niet doorheeft dat Nederlands uit de middeleeuwen vandaag niet te verstaan zou zijn een aanslag op de abt verijdelt met een walkman, en daar vervolgens niet onmiddellijk als heks voor op de brandstapel gezet wordt. Absoluut topentertainment. Zelden zo hard gelachen in een museum. www.tenduinen.be

“Zelfs je handen worden gedigitaliseerd, waardoor je de virtuele abt telkens hij even niet kijkt wat dikke middelvingers kan toewerpen – jij rebel jij.”

Tot zover deel één van mijn wilde avonturen in Koksijde en omstreken. Deel twee lees je hier. Zit je met vragen over een van de onderwerpen? Ben je van Blankenberge en vind je dat jouw marginale gemeente ook een artikeltje verdient? Zelf een naaktloper en interesse in een duovakantie? M’n zwembadfoto gezien en nu peperdure therapie nodig? Laat niet na je zielenroerselen neer te schrijven in de commentaren onderaan.

Zin om in een aantal andere Belgische steden wat onbekende plekjes te ontdekken: trek dan naar Spa, Luik, Charleroi, Brugge, Antwerpen en Borgerhout.

Ik kreeg voor het maken van deze trip heel wat enthousiaste hulp en ondersteuning van de mensen van Toerisme Koksijde-Oostduinkerke. Voor alle informatie over de bestemming kan je surfen naar www.visitkoksijde.be.

Sea Nat is de enige Belgische B&B voor naturisten. Los van alle flauwe moppen die ik in dit artikel over het onderwerp maakte, heb ik enorm genoten van m’n twee dagen terplekke. Het gaat in Sea Nat om meer dan naturisme. Mensen van allerlei slag boeken hier kamers: van standaard naaktlopers tot mensen met een burn-out of zij die hun lichaam opnieuw willen leren aanvaarden na een ongeluk of ziekte. Iedereen is welkom en niemand wordt bekeken. www.seanat.be