Roppongi en Shinjuku zijn twee van de voornaamste uitgaanswijken in Tokyo. Het feest gaat er de hele nacht door, maar ook voor wie wat vroeger z’n bed in wil valt er heel wat te beleven: van atmosferisch verlichte steegjes tot indrukwekkende musea. Trot Op! trok door de straten en zette de belangrijkste bezienswaardigheden op een rij.
Shinjuku en Roppongi hebben op het eerste zicht niet al te veel met elkaar te maken. Het zijn geen buren, ze trekken een ander publiek aan en hebben elk hun eigen vibe. Toch pleur ik ze hier lekker samen in één artikel. Deels komt dat omdat ik een gedegenereerde lamzak ben die na negen lange stukken over Tokyo graag ook eens over iets anders zou schrijven, maar vooral omdat er toch een aantal gelijkenissen tussen de twee te spotten vallen. Zowel Roppongi als Shinjuku staan immers bekend als plekken waar men ’s nachts al eens een stapje in de wereld pleegt te zetten. Zelf ben ik natuurlijk ook niet vies van het occasionele nachtelijke bacchanaal, maar omdat ik wekenlang in m’n dooie eentje door Tokyo zwierf en m’n voeten tegen etenstijd meestal kapot gewandeld waren, ving ik van dat hele feestgedruis slechts glimpen op. De zwaarste zuipsessies vonden dan ook plaats op de vijf vierkante meter van m’n karige hotelkamertje, ondersteund door een zak random snacks uit de Lawsons naast de deur (Japanse snacks = beste snacks). Gelukkig valt er in beide buurten ook heel wat te zien voor mensen die om tien uur al uitgestrekt in hun nest willen liggen.
Shinjuku is één van de drie wijken (samen met Shibuya en het door mij nauwelijks bezochte Ikebukuro) die men in de jaren vijftig wilde uitbouwen tot de grote urban centers van Tokyo. Da’s inmiddels aardig gelukt, want Shinjuku Station is vandaag het drukste treinstation ter wereld. Het heeft meer dan tweehonderd (!!) uitgangen en elke dag stromen er 3.6 miljoen reizigers door. Een deel van het district werd door de jaren heen volgebouwd met de gebruikelijke wolkenkrabbers waarin voornamelijk hotels en multinationals zitten – loop voor een mooi en gratis uitzicht even het Tokyo Metropolitan Government Building binnen. Op straatniveau is de buurt levendig en chaotisch, en vooral ’s nachts kan je hier het één en ander meemaken.
Ontdek Shinjuku & Roppongi: Tokyo by night in 9 straffe tips
Ook in Roppongi is het aangenaam stappen. Gelegen ten zuiden van het Keizerlijk Paleis, is dit één van de meest centrale buurten van Tokyo. Na WOII werden hier een hoop Amerikanen gestationeerd, en sindsdien is de wijk altijd buitenlanders blijven aantrekken. Ook vandaag is Roppongi één van de meest internationale delen van de hoofdstad. Op restaurant hoor je hier meer Engels dan gewoonlijk en heel wat zaken cateren expliciet naar het expatpubliek. Ook het uitgaansleven is er nog wat kosmopolitischer dan in Shinjuku of Shibuya. Het is hier dat de meeste kroegentochten voor toeristen georganiseerd worden, en wie een dansje wilt plegen kan kiezen uit meerdere grote clubs. Na het jaar 2000 werd de hele wijk bovendien stevig onder handen genomen. Daardoor kwamen er een hoop chique hotels en winkelcentra bij. Die concentreren zich vooral in en rond twee mega-vastgoedprojecten: Roppongi Hills & Tokyo Midtown. In de buurt van die twee vind je ook een aantal van de meer prestigieuze kunstmusea van de stad. Dit zijn van beide wijken de hoogtepunten.
1. Kabikucho: feesten in de meest beruchte uitgaansbuurt van Tokyo
Kabukicho ligt vlakbij Shinjuku Station en is de grootste uitgaansbuurt (en het grootste red light district) van Japan. Visueel is Godzilla Street met al z’n neonlichten er het meest indrukwekkend – uiteraard genoemd naar de levensgrote kop van het monster die er dreigend boven de cinema uitsteekt. Het zijn echter de kleine straatjes rondom waar Kabukicho echt tot leven komt. Daar zit het vol izakaya, pachinkohallen (een gokspel met ijzeren balletjes waaraan half Japan verslaafd is), karaokebars, hostess clubs (dat zijn cafés waar je met mooie vrouwen kan praten zolang je hun drankjes betaalt: geen aanrader) en discotheken. In totaal kan je hier uit meer dan duizend bars en restaurants kiezen. Let wel: Kabukicho is één van de enige buurten in Japan waar je ’s nachts je verstand moet gebruiken. Loop nooit mee met random praatjesmakers die je hun “favoriete bar” willen laten zien. Je zal een paar uur later met een geplunderde visakaart en met wat pech ook compleet gedrogeerd weer buitenstaan. Wie rekening houdt met bovenstaande, kan kiezen uit een hoop aangenamere plekken, waaronder:
–Golden Gai: een netwerk van smalle steegjes waar je in meer dan 200 piepkleine barretjes binnen kan wippen. Erg fotogeniek, sfeervol en de veiligste en leukste plek om aan een kroegentocht in Kabukicho te beginnen (meer sociale controle en geen sjacheraars alhier). Veel van de bars hebben een eigen thema, dus keuze te over.
–Samurai Restaurant: geniet hier van een 2u durende extravagante dansshow tijdens het eten (tickets hier). Dit is de vervanger van het ter zielen gegane en iconische Robot Restaurant.
–Kabukicho Tower: een nieuw complex dat opende in 2023. Het heeft een spectaculair game center, een food hall, een concertzaal en een escape room die meer als hindernissenparcours dient dan wat wij er onder verstaan.
–Shinjuku Nichōme: ligt op een paar minuten stappen van Kabukicho, maar is de place to be in Tokyo voor mensen uit de LGBTQ-scene. Bezoek hier ook even Jokaku-Ji. In de tuin van dit wat verwaarloosde tempeltje ligt een kerkhof waar men meer dan 2.000 prostituees herdenkt die hier in de 19e-eeuw, nadat ze in de mensenhandel het leven lieten, anoniem in een massagraf werden gedumpt. Er laten nog altijd mensen sakeglazen en flessen op de grafstenen achter.
2. Omoide Yokocho: nachtelijk BBQ’en in een izakaya
Wil je bij al dat zuipen graag ook een hapje eten? Dan is Omoide Yokocho een goed alternatief voor Golden Gai. Ook dit is een netwerk van smalle, atmosferische steegjes vol piepkleine zaken, maar hier zijn dat vooral restaurants. Veel van deze izakaya zijn grillrestaurants waar je allerlei vlees en vis per stokje kan bestellen (waaronder de gekende yakitori-chicken). Net als in Golden Gai zit je hier schouder aan schouder met de andere gasten. Daardoor ben je bijna verplicht om sociaal te zijn, en da’s vooral voor mensen die alleen reizen aangenaam nieuws. De letterlijke vertaling van Omoide Yokocho is “Memory Lane”, en da’s wel gepast. Je loopt hier rond in een Tokyo dat op veel andere plekken al lang niet meer bestaat. Men durft het ook wel eens “Piss Alley” te noemen, maar gelukkig is dat ook een term uit een vervlogen verleden. Het is hier tegenwoordig best netjes. Heerlijke plek voor foto’s ook.
PS: hier vind je een kroegen/izakayatocht die je langs Kabukicho, Golden Gai en Omoido Yokocho brengt.
3. Tokyo Tower: een vleugje Parijs in Roppongi
Altijd de Eiffeltoren eens willen bezoeken, maar geen zin om daar helemaal voor naar Parijs te reizen? Geen nood, want in Tokyo staat er ook één. Hier heet hij Tokyo Tower, is hij feloranje en maar liefst twintig meter hoger dan het in vergelijking dus best zielige origineel in Frankrijk. Tot men in 2012 de Tokyo Skytree afwerkte was dit zelfs het hoogste gebouw van de hele stad. De toren staat er al sinds 1958 en werd voornamelijk gebruikt als zendmast voor radio en TV. Omdat er steeds meer hoogbouw rond kwam te staan, verslechterde het signaal doorheen de jaren en werd met de Skytree een hoger en minder centraal gelegen alternatief gebouwd. Daardoor is de Tokyo Tower vandaag de dag voornamelijk een toeristische attractie (die technisch gezien net buiten Roppongi ligt maar kom). Twee observatieplatformen kan je hier beklimmen: één op 150m en eentje op 250m hoogte. Daarop is het uitzicht over Tokyo bijna onbeperkt. Toch vind ik dit niet het beste uitkijkpunt, om de simpele reden dat je de ’s nachts mooi verlichte Tokyo Tower zelf uiteraard niet in de skyline kan zien staan. Wie het volledige plaatje wil, trekt dus beter naar de toren in het volgende stuk.
4. Roppongi Hills & Mori Tower: het allerbeste uitzicht over Tokyo
Roppongi Hills is één van de twee megaprojecten in Roppongi, en naar mijn mening ook het interessantste. Het werd zo’n 20 jaar geleden geopend en fungeert als een soort stad in de stad, met hoge torens vol kantoorgebouwen, hotels en appartementen, maar ook met ruimte voor een cinema, verschillende musea en een hoop restaurants. Het idee was om mensen met een goedgevulde portefeuille de kans te geven om in alle comfort te wonen, werken en ontspannen zonder daarvoor elke dag een uur op de metro te moeten zitten. Voor toeristen zijn vooral de bovenste verdiepingen boeiend. Daar vind je bijvoorbeeld het Mori Art Museum. Da’s een museum dat moderne kunst tentoonstelt, zowel uit Japan als uit de rest van de wereld. Nog interessanter is de Tokyo City View. Da’s een observatiedek op 250 hoogte dat het allerbeste zicht over Tokyo biedt, vooral na zonsondergang. Je kan hier 360 graden over de stad uitkijken, de Tokyo Tower en de voornaamste wolkenkrabbers staan vlakbij en je kan in de verte zelfs Mount Fuji zien liggen (enkel als het weer meezit). De ruimte is bovendien zo groot dat er altijd wel ergens een venster vrij is.
5. Horrorspinnen en ruimtevissen
Onder de Mori Toren kan je nog twee andere leuke plekjes bezoeken. Op Roku Roku Plaza staat het voor arachnofoben meest angstaanjagende beeld van de hele stad. Maman is een bronzen spin die hier door de Franse kunstenares Louise Bourgeois werd neergezet. Het ding is negen meter hoog en tien meter breed, en wie er onder staat ziet zesentwintig eieren onder het achterlijf bengelen. Volgens Louise is dit beeld een ode aan haar moeder, die zich wel eens achter een weefgetouw durfde zetten. Of ze na die onthulling stante pede onterfd werd weet ik niet, maar de kans is reëel. Iets lager in Roppongi Hills ligt de Mohri Garden. Da’s een vierhonderd jaar oud Japans tuintje dat bijna anachronistisch contrasteert met de moderniteit rondom. In de vijver zwemmen een hoop piepkleine rijstvisjes rond waarvan de voorouders best grootse dingen mochten verwezenlijken. In 1994 vlogen ze immers mee in de Space Shuttle, waardoor ze langer door de ruimte reisden dan pakweg Dirk Frimout. Vis-astronauten dus, al zijn ze zo klein dat ik hun afstammelingen terplekke eigenlijk niet kon spotten.
6. Het National Art Centre: een visueel indrukwekkend museum
Het National Art Center ligt in een stuk groen op een korte wandeling van Roppongi Hills en is qua oppervlakte zowat het grootste kunstmuseum van Japan. Qua collectie is het dat niet, want ze hebben er geen. Het hele jaar door worden hier immers tijdelijke tentoonstellingen gehouden. Ook hier is dat bijna altijd moderne kunst. Voor de meeste van die exposities moet je betalen, maar het gebouw zelf kan je gratis binnen en da’s minstens zo indrukwekkend. In dit glazen ufo-achtige gevaarte rijzen in de inkomhal verschillende cirkelvormige “eilanden” op die je enkel via een loopbrug kan bereiken. Eens je daar bent kan je op je gemak (indien geen hoogtevrees) een koffie of een stuk taart bestellen. Het is eens iets anders dan de cava-kraam op de Vogelmarkt.
7. Het graf van Hachiko: eer eens een dode hond
Wandel een paar minuten vanaf het National Art Center en je komt op het uitgestrekte Aoyamakerkhof terecht. Da’s op zich al een bezoek waard, want Japanse kerkhoven zijn vredig en rustgevend, maar er valt ook een uniek graf te bezoeken. Wie z’n Google Maps volgt kan namelijk recht naar het zerkje van Hachiko lopen. Da’s de hond waarvan het standbeeld voor Shibuya Station nog elke dag een rij kijklustigen trekt. Deze akita inu werd begin 20ste eeuw wereldberoemd omdat hij buiten het station tien jaar bleef wachten op z’n overleden baasje. Dat was Professor Hidesaburo Ueno, en toen Hachiko in 1935 uiteindelijk zelf de pijp liet, besloot men z’n assen te bewaren in een graf dat vlak naast dat van z’n eigenaar lag. Zo werd z’n lange wachten postuum alsnog beloond. Nog ontroerender is dat het graf doorheen de jaren een soort bedevaartsoord werd voor mensen die hun eigen huisdier missen. Daardoor ligt het hier vol bloemen, knuffels en hondenspeeltjes.
8. Sunshine City: een uitstap naar Ikebukuro
Voor mensen die maar niet genoeg krijgen van uitzichten over Tokyo, heb ik het ook even over Sunshine City. Dat ligt in Ikebukuro en valt te vergelijken met Roppongi Hills maar dan veel ouder. Op één van de bovenste verdiepingen vind je het Sunshine 60 Observatory. Da’s omwille van de ligging net iets minder optimaal dan de Mori Tower, maar de hele ruimte werd hier ingericht als een soort gestileerde luchttuin waardoor je er eigenlijk een hele tijd ontspannen kan blijven hangen. Er werd ook aan de Instagrammers gedacht met een aantal leuke fotospots. Uiteraard zit in Sunshine City ook een uitgebreid winkelcentrum verstopt. De Gachapon Department Store is er de meest unieke zaak. Da’s de grootste Gachaponhal ter wereld, met zo maar even 3.000 sjiekenbakken om je capsulespeelgoed uit te draaien. Dat halen ze zelfs in Akihabara niet. Het Sunshine City Aquarium moet ik helaas alweer afraden. Op foto ziet dat er vrij uniek uit. Je ziet er pinguïns en zeeleeuwen “door de lucht glijden” met de skyline op de achtergrond. In realiteit zitten de dieren echter in veel te kleine verblijven zonder enige verrijking. De zeeleeuw is er het ergst aan toe. Die zit compleet verveeld rondjes te draaien in een piepkleine roetsjbaan waarin hij amper kan draaien. Moest het water wat dieper zijn, hij had zichzelf al lang verzopen.
Algemene reistips voor Shinjuku & Roppongi: hotels, tours en openbaar vervoer
** Disclaimer: Deze infosectie bevat een aantal (nuttige) affiliate links. Dat wil zeggen dat als je bijvoorbeeld een hotel of tour boekt via een doorverwijzing op deze pagina, ik daar een klein percentje voor ontvang. Het kost je trouwens geen halve cent extra, dus niet twijfelen. Alvast bedankt! **
Waar je in Tokyo op hotel gaat maakt eigenlijk niet uit en hangt af van je budget en interesses, maar zorg er voor dat je dicht bij een metrostation zit. Dat spaart je elke dag tijd uit en een ander vervoersmiddel heb je eigenlijk niet nodig. Lees m’n artikels, beslis in welke wijk je wil blijven en vergelijk dan net als ik de beschikbare venues op Booking.com.
In Shinjuku en Roppongi kan je nog een hoop andere interessante tours en activiteiten boeken. Neem voor een volledig overzicht een kijkje op GetYourGuide. Dit is een leuke kroegentocht in Roppongi, maar je kan er bijvoorbeeld ook sushi leren maken onder begeleiding van een chef. In Shinjuku kan je dan weer een cursus nachtfotografie krijgen, een food tour met 13 gerechtjes boeken of op “dark history” tour (moorden! misdaad!) door Kabukicho trekken. Wil je de stad even helemaal uit? Ga dan voor een volledig op maat gemaakte dagtrip naar onder meer Mount Fuji en Hakone.
Koop voor je in Japan arriveert een lokale e-simkaart. Zelf gebruik ik al jaren Airalo. Da’s een app waarmee je met een paar klikken makkelijk mobiele data kan kopen voor zowat elk land ter wereld. Installeer alles thuis en activeer de simkaart na de landing: klaar is kees. Google Maps is extreem handig in Tokyo, vooral als je de metro neemt: de app vertelt je perfect welke trein wanneer aankomt, welke wagon het dichtst bij je overstap stopt en langs welke van de twintig uitgangen je buitenmoet om het snelst op je bestemming te raken.
Om vlot het openbaar vervoer te gebruiken heb je een Suica-kaart nodig. De Welcome Suica Card is specifiek bedoeld voor toeristen en is online bestelbaar. Je kan de kaart in elk station met cash opladen via de automaten op de foto hieronder, en ze werkt in quasi alle Japanse steden. De Suica-kaart is ook een algemeen betaalmiddel. De Japanse economie werkt veel meer met cash dan de Europese, dus als je in de winkel niet met je Suica betaalt, loop je na twee dagen met een halve kilo onbruikbare muntjes in je broekzak rond.
Wie van plan is met de Shinkansen sneltrein een hoop verschillende steden aan te doen, koopt best een Japan Rail Pass (boek hier via de directe link). Dat doe je liefst een hele tijd op voorhand, want ze sturen hem op per post en in Japan zelf kan je er geen meer krijgen. Wie zoals ik maar een stad of vier bezoekt is misschien goedkoper af door de tickets afzonderlijk en ter plaatse te kopen – even uitrekenen is de boodschap. Hoe verder de bestemmingen uit elkaar liggen, hoe duurder uiteraard. Wie zich daar allemaal niet mee bezig wil houden en z’n bezoek aan Japan graag tot in de puntjes geregeld ziet, vindt op Japan Experience een heleboel prachtige individuele of groepsreizen van een week of meer.
Cash nodig? Elke 7-Eleven heeft een bankautomaat staan die buitenlandse kaarten aanvaardt (en het eten is er net als in Lawson ook best lekker).
EU burgers hebben om Japan binnen te raken geen visum nodig voor reizen tot negentig dagen. Je kan dus zonder enig probleem morgen vertrekken moest je dat willen. De yen staat historisch laag, dus het is het moment.
Meer Tokyo nodig? Lees hier m’n blog posts over Odaiba, Shibuya, Harajuku, Akihabara, Ginza, Asakusa, Ueno en Marunouchi.
Zin in een andere Aziatische trip? Lees hier m’n artikels over Peking, Shanghai, Singapore en Hanoi.
No Comments