In Tokyo leiden alle wegen – zij het dan voornamelijk ondergronds – naar Tokyo Station. Het mooiste station van de stad is één van de belangrijkste knooppunten van Japan, waar het gros van de altijd perfect op tijd komende Shinkansen-hogesnelheidstreinen passeert. Tegenover het station ligt – afgeschermd door een bos aan wolkenkrabbers en in tijdloze tuinen – het Keizerlijk Paleis.
In tegenstelling tot steden als pakweg Amsterdam, Brussel en misschien zelfs New York, heeft Tokyo niet echt één centrum waar de meeste aandacht naartoe gezogen wordt. De Japanse hoofdstad laat zich het best voorstellen als een eindeloze zee van woon- en kantoorwijken, kleine parkjes en 7-Elevens, waar hier en daar een eiland uit oprijst dat als zenuwcentrum dient voor allerlei activiteit. Shinjuku, Shibuya en Asakusa zijn zo’n eilanden, net als Akihabara, Harajuku, Ueno en nog een handvol andere buurten. Tokyo heeft zo een dozijn of meer van die “downtowns”, die bijna allemaal een volstrekt eigen karakter hebben. Een echt centrum is er dus niet, maar wel een officieel geografisch middelpunt. Da’s de Nihonbashi Bridge (letterlijke vertaling: Japanbrug). Die is vierhonderd jaar oud, en was vroeger de voornaamste toegangsweg tot Edo (de originele stadsnaam). De brug wordt als nul-kilometerpunt gebruikt van waaruit alle afstanden in Tokyo worden gemeten. Helaas ligt ze er momenteel niet al te fotogeniek bij. In een niet zo ver verleden liet één of andere overheidsbobo er een lelijke expresweg op palen boven aanleggen. Gelukkig wordt die ergens in de komende tien jaar weer afgebroken. Voor dat fotomoment zal je dus nog even geduld moeten hebben.
Marunouchi en Tokyo Station: op stap in het hart van Tokyo
De Nihonbashi-brug mag dan het middelpunt van Tokyo zijn, het kloppende hart van de stad is het vlakbijgelegen Tokyo Station. Da’s niet het drukste treinstation van Tokyo – Shinjuku Station bedient elke dag bijna vier miljoen pendelaars – maar het is wel de voornaamste toegangspoort tot de rest van het land. Zowat alle Shinkansen-treinen rijden vanuit dit station naar elke godvergeten uithoek op de eilanden, waardoor iedereen die vanuit Tokyo naar een andere Japanse bestemming reist hier op z’n minst één keer zal passeren. Rondom het station ligt Marunouchi: een financieel district vol stalen torens en shoppingcentra. Buiten winkelen, lekker eten en in een koffiebar aan een fancy latte nippen valt daar voor toeristen niet al te veel te beleven – al ligt hier en daar wel een pareltje verborgen. Gelukkig staat tegenover het station, verscholen achter metersdikke vestingen, het Keizerlijk Paleis. Daar woont ook vandaag nog steeds het staatshoofd van Japan: de enige nog overgebleven keizer ter wereld. De man heet Naruhito en is sinds 2019 aan de macht. Macht mag je overigens tussen grote aanhalingstekens zetten. De functie is sinds het einde van WOII volledig ceremonieel. Lintjes knippen mag nog net. Dat rond dit stuk over de zes leukste bezienswaardigheden in Marunouchi bijvoorbeeld. Mooi zo!
1. Tokyo Station: spendeer eens wat tijd onder de grond
‘Godverdomme, het regent. Dan maar een halve dag in Brussel-Noord rondhangen.’ Het is een zin die in België nog nooit door een niet-dakloze werd uitgesproken (en zelfs die zitten daar tegen hun zin) maar in Tokyo kan het perfect. Net zoals in veel andere grote Japanse stations ligt hier een halve stad onder de grond. Tokyo Station is meer dan een transporthub. Hele ondergrondse winkelstraten vol souvenirshops en chique boetieks liggen er voor je klaar; net als een eetaanbod dat van bentoboxen tot fine dining gaat, en met de Tokyo Station Gallery kan je er zelfs een kunstgalerij bezoeken. Het station heeft meer dan dertig uitgangen die tot honderden meters verder in allerlei straten uitkomen, maar omdat alles met namen, pijlen en symbolen wordt aangegeven (tot op de vloer toe) wordt verloren lopen bijna een opgave. Het grote verschil met de meeste andere stations in Japan, is dat Tokyo Station er ook bovengronds indrukwekkend uitziet. Dat komt door de iconische façade uit rode baksteen. Die werd ontworpen door Japans architect Tatsuno Kingo, met Amsterdam-Centraal als inspiratie. Het station opende in 1914 maar raakte tijdens WOII zwaar beschadigd en werd later in een veel bescheidenere versie weer opgebouwd. Er was een tweede renovatie nodig – die pas in 2012 werd afgerond – alvorens het station weer in z’n originele glorie bewonderd kon worden. Geniet er dus maar van.
2. Tokyo Character Street & Ramen Street: anime en noedels in Tokyo Station
Twee straatjes onder Tokyo Station zijn specifiek een bezoek waard. Tokyo Character Street is een verzameling van meer dan twintig kleurrijke winkels die focussen op Japanse en internationale pop culture (lees: nerd stuff). Nood aan een knuffel van Pikachu, Hello Kitty of zelfs Nijntje? Ze hebben hier allemaal hun eigen themashop (Nijntje lag er wel verdacht vaak in één of ander militair uniform in de etalage: dat boekje moet ik gemist hebben als kleuter). Ook fans van Harry Potter, Snoopy (Hey Boomer!) en het fantastische Studio Ghibli vinden hier alles wat ze nodig hebben. Wie van al dat winkelen honger heeft gekregen, kan vlakbij Ramen Street instappen. Da’s een extreem populair gangetje met acht (goeie) restaurants die zich exclusief bezighouden met het serveren van ramen bowls. Alles loopt hier strak gestroomlijnd: aanschuiven in de rij, bestellen bij de automaat aan de ingang, ticketje aan de ober geven, gaan zitten en slurpen maar. Wie niet wil verhongeren mijdt best de piekuren.
3. Het Keizerlijk Paleis en de Imperial Palace East Gardens
Het Keizerlijk Paleis van Japan ligt op de fundamenten van het oude Edo-kasteel – van waaruit de Shogun vroeger regeerde – maar de huidige gebouwen zijn vrij recent. Ze werden afgewerkt in de jaren zestig nadat het vorige paleis met de grond gelijk werd gemaakt tijdens WOII (da’s zowat het verhaal van heel Tokyo). Twee keer per dag kan je met een geleide tour het Keizerlijke domein bezoeken, maar de gebouwen zelf mag je niet binnen (ik heb er geen geboekt uit tijdsgebrek: de reviews waren vrij verdeeld). De enige nog originele gebouwen zijn de wachttorens en de dikke muren rondom, en die kan je van buitenaf ook bewonderen. Voor het mooiste uitkijkpunt moet je een hoop asfalt over richting Nijubashi Bridge, waar je bovenstaande foto kunt maken. Wat je wel kan bezoeken (buiten op maandag en vrijdag) – en dan nog helemaal gratis – zijn de Imperial Palace East Gardens. Die dienen als een soort Tokyo-versie van Central Park en zijn heel aangenaam om te verkennen. Je kan er een paar fundamenten van het oude kasteel beklimmen, in een museum staat de Keizerlijke collectie tentoon en men heeft er een paar mooie Japanse tuinen in aangelegd. De kois in de vijver werden nog persoonlijk gekweekt door de vorige keizer.
4. Verbroeder met de Keizerlijke reigers
Toen ik op een regenachtige dag van de drukke winkelstraten van Ginza richting Keizerlijke tuinen wandelde, deed ik dat langs de slotgracht die het paleis afschermt van de rest van de stad. Da’s niet zomaar een grachtje, maar een tientallen meters brede vijver die rond het hele domein ligt. En het water is blijkbaar zuiver, want je ziet er bijna altijd verschillende mooie witte reigers vanaf de kade naar vis speuren (inderdaad: in Tokyo kan je onbeschaamd vogelen met zicht op het Keizerlijk paleis). Die beesten zijn ondertussen zo aan menselijke aandacht gewend dat ze je nauwelijks opmerken en onverstoord naar hun volgende hap blijven turen. Zo kwam het dus dat ik een half uur lang naast m’n nieuwe reigervriend heb gezeten, doend alsof we samen aan het vissen waren. Ik kan het iedereen aanraden: erg rustgevend en de ideale remedie tegen de af en toe opborrelende eenzaamheid die elke grootstad met zich meebrengt.
5. Intermediatheque: een rariteitencabinet in een winkelcentrum
In het oude Marunouchi postgebouw vlakbij Tokyo Station opende men een jaar of tien geleden KITTE. Da’s een hip en gelikt shopping center waarvan je er in Tokyo dozijnen hebt. Interessanter is wat je op de tweede en derde verdieping kan bezoeken. Intermediatheque is een uniek en volledig gratis museum dat door de Universiteit van Tokyo gebruikt wordt om de belangrijkste stukken uit hun eeuwenoude collectie tentoon te stellen. In een statig decor zie je er alles van Egyptische mummies, Afrikaanse muziekinstrumenten, Romeinse munten en vintage camera’s tot een hele hoop opgezette beesten en skeletten uit de faculteit biologie. Er staat onder meer een complete giraf, een walvis en een steigerend boerenpaard, en aan de muur aan de ingang hangt een enorme krokodil. Het meest indrukwekkend vond ik het skelet van de moa die ze er hebben staan. Da’s een loopvogel uit Nieuw-Zeeland die ongeveer twee struisvogels groot was. Helaas werd de hele soort zowat stante pede opgegeten van zodra de Maori de eilanden ontdekten en zal je ze in een dierentuin niet snel meer zien. Interessante plek om even te bezoeken, met een mooi zicht op het station.
In de buurt van het station liggen nog twee grotere musea die ik zelf niet bezocht heb (keuzes dienen gemaakt te worden) maar hier even bespreek. Het Mitsubishi Ichigokan Museum is een klassiek gebouw in rode baksteen dat omringd wordt door een hoop wolkenkrabbers. Het werd in de jaren zestig afgebroken en 40 jaar later op basis van de originele plannen heropgebouwd. Hier vind je voornamelijk Westerse kunst van rond de vorige eeuwwisseling: Monet, Van Gogh en Renoir bijvoorbeeld. Het National Museum of Modern Art is het belangrijkste moderne kunstmuseum van Japan, met een uitgebreide collectie die de laatste tweehonderd jaar bestrijkt. De kunst die hier getoond wordt is voornamelijk Japans.
6. Het Marunouchi Building: een gratis uitkijkpunt over Tokyo
Het Marunouchi Building is een wolkenkrabber van zo’n 180 meter hoog, die kantoorruimte afwisselt met (alweer) een winkelcentrum en een hoop restaurants waarvan er één op de bovenste verdieping ligt. Ook wie van het uitzicht wil genieten zonder voor een vijfgangenmenu te moeten betalen komt in dit gebouw aan z’n trekken. Neem de lift naar de 35ste verdieping. Daar kan je je achter een enorm raam op een zeteltje zetten om de zon te zien leegbloeden over Tokyo en het paleis. Zoals je op m’n foto kunt zien heb je na zonsondergang wel wat last van de lichtreflecties die van in het gebouw komen. Wie perfecte beelden wil nemen koopt best zo’n siliconen verduisteringsjasje om rond je lens en tegen de ruit te schuiven. Het ziet er wat belachelijk uit, maar het werkt wel.
Reistips voor Tokyo: hotels, tours en openbaar vervoer
** Disclaimer: Deze infosectie bevat een aantal (nuttige) affiliate links. Dat wil zeggen dat als je bijvoorbeeld een hotel of tour boekt via een doorverwijzing op deze pagina, ik daar een klein percentje voor ontvang waardoor er brood op tafel komt zonder dat ik moet gaan bedelen in het station. Het kost je trouwens geen halve cent extra, dus waarom twijfelen? Alvast bedankt! **
Waar je in Tokyo op hotel gaat maakt eigenlijk niet uit en hangt af van je budget en interesses, maar zorg er voor dat je dicht bij een metrostation zit. Dat spaart je elke dag tijd uit en een ander vervoersmiddel heb je eigenlijk niet nodig. Ik vond al m’n hotels in Japan gewoon op Booking.com.
In Tokyo kan je een pak interessante activiteiten, gidstochten en food-tours boeken. Neem voor een volledig overzicht een kijkje op GetYourGuide.
Koop voor je in Japan arriveert een lokale e-simkaart. Zelf gebruik ik al jaren Airalo. Da’s een app waarmee je met een paar klikken makkelijk mobiele data kan kopen voor zowat elk land ter wereld. Installeer alles thuis en activeer de simkaart na de landing: klaar is kees. Mobiel internet is echt nodig om je met Google Maps door de metro te navigeren. De app vertelt je perfect welke trein wanneer aankomt, welke wagon het best is voor je overstap en langs welke van de tien uitgangen je buitenmoet om op je bestemming te raken. Zonder online hulp is het vaak zoeken.
Om vlot het openbaar vervoer te gebruiken heb je een Suica-kaart nodig. De Welcome Suica Card is specifiek bedoeld voor toeristen en is online bestelbaar. Je kan de kaart in elk station met cash opladen via de automaten op de foto hieronder, en ze werkt in quasi alle Japanse steden. De Suica-kaart is ook een algemeen betaalmiddel. De Japanse economie werkt veel meer met cash dan de Europese, dus als je in de winkel niet met je Suica betaalt, loop je na twee dagen met een halve kilo onbruikbare muntjes in je broekzak rond.
Wie van plan is met de Shinkansen sneltrein een hoop verschillende steden aan te doen, koopt best een Japan Rail Pass (boek hier via de directe link). Dat doe je liefst een hele tijd op voorhand, want ze sturen hem op per post en in Japan zelf kan je er geen meer krijgen. Wie zoals ik maar een stad of vier bezoekt is misschien goedkoper af door de tickets afzonderlijk en ter plaatse te kopen – even uitrekenen is de boodschap. Hoe verder de bestemmingen uit elkaar liggen, hoe duurder uiteraard. Wie zich daar allemaal niet mee bezig wil houden en z’n bezoek aan Japan graag tot in de puntjes geregeld ziet, vindt op Japan Experience een heleboel prachtige individuele of groepsreizen van een week of meer.
Cash nodig? Elke 7-Eleven heeft een bankautomaat staan die buitenlandse kaarten aanvaardt (en het eten is er net als in Lawson ook best lekker).
EU burgers hebben om Japan binnen te raken geen visum nodig voor reizen tot negentig dagen. Je kan dus zonder enig probleem morgen vertrekken moest je dat willen. De yen staat historisch laag, dus het is het moment.
Wil je ook andere delen van Tokyo verkennen, lees hier m’n blog posts over Harajuku, Asakusa, Ueno, Ginza en Akihabara.
Zin in een andere Aziatische trip? Lees hier m’n artikels over Peking, Shanghai, Singapore en Hanoi. Liever naar Texas? Lees m’n stukken over Dallas, Austin en San Antonio.
No Comments